همه چیز درباره اهدای تخمک | اهدای تخمک برای چه زنان توصیه می‌شود؟ | همه خطرات و عوارض اهدا تخمک
ستی مولایی؛ اهدای تخمک فرآیندی است که در آن یک زن بارور یک تخمک یا چند تخمک خود را به زن دیگری اهدا می‌کند تا به باردار شدن او کمک کند. این بخشی از فناوری کمک باروری است که در سال‌های اخیر توانسته خانواده‌های زیادی را صاحب فرزند کند.
فرآیند اهدای تخمک چگونه است؟
این روش معمولاً شامل برداشتن تخمک یا تخمک‌ها از اهداکننده زن توسط پزشک متخصص است. در این روش لقاح در آزمایشگاه صورت می‌گیرد و تخمک‌های آماده به رحم گیرنده انتقال پیدا می‌کنند.
در واقع؛ پزشکان این کار را با استفاده از روش کاشت، مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) انجام می‌دهند. البته در بیشتر مواقع، متخصصان در مرکز اهدای تخمک ممکن است برخی یا همه تخمک‌های به دست آمده از این روش را منجمد کنند.
اهدای تخمک برای چه افرادی انجام می‌شود؟
اهدای تخمک اغلب برای زنانی که به دلایل مختلف مانند نارسایی در تخمدان، دارای ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین یا سن بالا (یائسگی زودرس) هستند، انجام می‌شود.
خبر خوب این است که؛ بر اساس تحقیقاتی که توسط محققین در ایالات متحده در این رشته انجام شده، این روش در ۴۹.۴ تا ۵۰ درصد مواقع منجر به تولد موفقیت آمیز بوده است.
گیرنده چگونه باید برای انتقال جنین آماده می‌شود؟
راه‌های مختلفی برای رسیدن به این هدف وجود دارد. متخصصان در مرکز باروری یک فرآیند گزینش فشرده را برای یافتن اهداکننده مناسب را با دقت انجام خواهند داد. در این روش؛ رحم گیرنده باید با تحریک اهداکننده هماهنگ شود تا همزمان آماده شوند.
قبل از شروع این روش، اکثر اهداکنندگان باید دارو‌هایی مصرف کنند که چرخه قاعدگی طبیعی آن‌ها را متوقف کند را مصرف کنند.
عوارض جانبی این دارو ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- گرگرفتگی
- سردرد
- خستگی
- بدن درد
سپس اهداکننده مجموعه‌ای از دارو‌های باروری را مصرف می‌کند که تخمدان‌ها را برای تولید همزمان چندین تخمک تحریک کند.
در واقع؛ اهداکنندگان باید این دارو را با تزریق آن در زیر پوست یا عضله خود تجربه کنند.
عوارض جانبی خفیف در این روش
- کبودی در محل تزریق
- نوسانات خلقی
- سینه‌های حساس
- ابتلا به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS)
این سندرم زمانی اتفاق می‌افتد که تخمک‌های زیادی در تخمدان‌ها رشد کنند. زنان مبتلا به OHSS ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان را داشته باشند.
همچنین؛ اهداکنندگان قبل از بازیابی تخمک‌ها در معرض خطر بارداری هستند، بنابراین بهتر است از مقاربت خودداری کنند یا از یک مانع جلوگیری از بارداری مانند کاندوم استفاده کنند.
همچنین؛ در طول چرخه اهدا، یک اهداکننده به طور مکرر تحت آزمایش‌های خون و معاینات اولتراسوند قرار می‌گیرد تا واکنش‌های خود را به دارو‌ها کنترل کند.
در حین استخراج تخمک
اندکی قبل از بازیابی تخمک ها، اهداکننده تزریق نهایی را برای آماده سازی برای عمل دریافت می‌کند.
در این مرحله؛ پزشک یک پروب اولتراسوند را وارد واژن می‌کنند و از یک سوزن برای خارج کردن تخمک از هر فولیکول استفاده می‌کنند.
در طول این عمل که حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد، پزشک ممکن است به اهداکننده مسکن، آرام‌بخش یا بی‌حس کننده بدهد. خوشبختانه؛ از آنجایی که این یک روش جزئی است، اهداکننده نیازی به ماندن در کلینیک یا بیمارستان نخواهد داشت.
بعد از اهدا تخمک
برخی از زنان برای بهبودی پس از آسپیراسیون تخمدان ترانس واژینال به چند روز استراحت نیاز دارند. البته ابن واکنش‌ها در همه اهداکنندگان یکسان نیست و ممکن است فردی دیگر به راحتی فعالیت خودش را شروع کند.
علاوه بر این؛ از آنجایی که فرآیند اهدای تخمک می‌تواند تأثیر روانی داشته باشد، ممکن است برای برخی از زنان همکاری با مشاور یا روان‌درمانگر پس از عمل مفید باشد.
